تازیان پیش از اسلام نیز با ربا مخالف بودند و محمد این آیین را در آیه های 275-275-278-279-280بقره و 161نساء و 130آل عمران دوباره سازی و بر پایه آنها ربا خواری را حرام اعلام کرد.
در حالیکه آیه های یاد شده بالا در قرآن ربا خواری و یا گرفتن سود وام را منع اعلام کرده و حتی آیه275بقره می گوید رباخواران بر اثر وسوسه شیطان دچار خبط دماغ شده است و آیه276همان سوره حاکی است که الله سود ربا را نابود می سازد ولی در قرآن چند آیه وجود دارد که نه تنها وام را تجویز کرده بلکه انرا تشویق و اضافه می کند که الله مومنانی را که به دادن چنین وامی دست بزنند برکت می دهد و گناهانشان را می بخشد. یکی از این آیه ها آیه11سوره حدید است که می گوید آن کیست که به الله قرض نیکو دهد تا الله بر او چندین برابر کرده اند و پاداشی با لطف و کرامت به او عطا کند. آیه دیگر در این باره آیه17سوره تغابن است که می گوید اگر به الله قرض نیکو بدهید الله برای شما چندین برابر گرداند و هم از گناه شما درگذرد.....آیه10سوره صف و آیه20سوره مزمل نیز به همانگونه سخن از وام دادن به الله و اجر و پاداش آن می گویند.
درباره تضاد آیه های بالا دست کم سه بحث به شرح زیر بوجود می آید:
1-آیا چگونه افراد بشر می توانند به اللهی که در آسمان هفتم روی عرش نشسته وام دهند؟
2-آیا اللهی که بر پایه آیه284بقره آیه158اعراف و آیه31نجم تمام کائنات را هستی را در اختیار و ملک و دارائی اوست چه نیازی به وام افراد بشر و بویژه وام تازیهای تهیدست قرن هفتم میلادی عربستان داشته است؟
3-آیا چگونه است که ربا یعنی سود بر وام برای افراد بشر حرام است ولی الله در برابر وام گرفتن از افراد بشر به انها سود و پاداش می دهد و مالشان را چندید برابر می کند؟
بدیهی است که تفسیر کنندگان ترفند باز ناهمگونی های قرآن وام به الله را به وام دادن به افراد نیازمند توجیه کرده اند ولی واقعیت آنست که محمد این آیه ها را بدین منظور وارد قرآن کرده است که خود بتواند در مواقع نیاز به عنوان پیامبر الله از امکانات مالی اعراب برای استوار کردن پایه های قدرتش بهره برداری کند.
در حالیکه آیه های یاد شده بالا در قرآن ربا خواری و یا گرفتن سود وام را منع اعلام کرده و حتی آیه275بقره می گوید رباخواران بر اثر وسوسه شیطان دچار خبط دماغ شده است و آیه276همان سوره حاکی است که الله سود ربا را نابود می سازد ولی در قرآن چند آیه وجود دارد که نه تنها وام را تجویز کرده بلکه انرا تشویق و اضافه می کند که الله مومنانی را که به دادن چنین وامی دست بزنند برکت می دهد و گناهانشان را می بخشد. یکی از این آیه ها آیه11سوره حدید است که می گوید آن کیست که به الله قرض نیکو دهد تا الله بر او چندین برابر کرده اند و پاداشی با لطف و کرامت به او عطا کند. آیه دیگر در این باره آیه17سوره تغابن است که می گوید اگر به الله قرض نیکو بدهید الله برای شما چندین برابر گرداند و هم از گناه شما درگذرد.....آیه10سوره صف و آیه20سوره مزمل نیز به همانگونه سخن از وام دادن به الله و اجر و پاداش آن می گویند.
درباره تضاد آیه های بالا دست کم سه بحث به شرح زیر بوجود می آید:
1-آیا چگونه افراد بشر می توانند به اللهی که در آسمان هفتم روی عرش نشسته وام دهند؟
2-آیا اللهی که بر پایه آیه284بقره آیه158اعراف و آیه31نجم تمام کائنات را هستی را در اختیار و ملک و دارائی اوست چه نیازی به وام افراد بشر و بویژه وام تازیهای تهیدست قرن هفتم میلادی عربستان داشته است؟
3-آیا چگونه است که ربا یعنی سود بر وام برای افراد بشر حرام است ولی الله در برابر وام گرفتن از افراد بشر به انها سود و پاداش می دهد و مالشان را چندید برابر می کند؟
بدیهی است که تفسیر کنندگان ترفند باز ناهمگونی های قرآن وام به الله را به وام دادن به افراد نیازمند توجیه کرده اند ولی واقعیت آنست که محمد این آیه ها را بدین منظور وارد قرآن کرده است که خود بتواند در مواقع نیاز به عنوان پیامبر الله از امکانات مالی اعراب برای استوار کردن پایه های قدرتش بهره برداری کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر