عده ای می گویند حالا که ما دین را پدیده ای زیان آور دشمن ساز و بی پایه و اساس می خوانیم برای انسانهای ضعیف که همواره می خواهند به یک نیروی نادیده متکی باشند تا در هنگام پیشامدها دست به دامان آن بشوند چه چیز را جایگزین دین و خدا معرفی می کنید؟
پیش از آنکه جایگزینی برای خدا و دین ارائه دهیم باید بدانیم هرآنچه را انسان از ادیان و خدا شنیده است تلقین ها و آموزشهایی است که طی سده ها و هزاره ها طبقه بندی و بنام مردان خدا با ایجاد ترس بطور دائم به گوش انسانها خوانده اند و انسانها هم بدلایل گوناگون که مهمترین آنها نا آگاهای است چشم بسته این ادعاهای بی اساس را پذیرفته اند و هیچ برهانی بر درستی ادعاهای آنان تاکنون بدست نیامده است.
باورهای اکتسابی تا زمانی که با چشم علم و خرد دیده نشوند باور های بیهوده و افسانه های غیر راستین هستند که هیچ گونه تاثیری بر زندگی انسانها ندارد. خیلی از مردم دین شان را عوض می کنند و یا از با خدایی به بی خدایی میروند که کوچکترین اتفاقی رخ نمی دهد.
و اما چه چیزی می تواند و بایستی جایگزین این باورهای بیهوده گردد که از ترس و وحشت انسانها بکاهد؟
برای رسیدن به این پاسخ ناگزیر با آوردن یک مثال واقعی می شویم.
فرض کنید فرزند یکی از همین انسانهای مذهبی که همواره متکی به یک نیروی نادیدنی است و او راپشت و پناه خود می داند در یک سانحه بزرگ اتومبیل به سختی آسیب ببیند و به مزگ نزدیک شود. پرسش نخست این اسن اگر این انسان گرفتار شده و دردمند شخصی بدون گرایش مذهبی و بی دین بود در چنین رخدادی دست به دامن چه کسی یا چه چیزی می شد؟
همانطور که میدانید بیش از نصف مردم جهان که در کشورهای مختلف زندگی می کنند خدا را نمی پرستند بی گمان این اکثریت بزرگ در هنگام گرفتاری های سخت مانند مثال بالا و یا بیماری های بدون درمان تنها به پزشک چیره دست و آخرین داروهای کشف شده می اندیشند و بس. وحتی آنها هم باورهای تند مذهبی دارند در هنگام بروز چنین پیش آمدهایی دلگرمی نخستشان یک پزشک است تا خدا و پیامبر و امام و غیره حتی اگر به ظاهر خدا خدا کنند محال است فرزند خود را بجای بردن به یک درمانگاه به مهمترین مرکز مذهبی خودشان ببرند(خانه خدا)
آنها در چنین هنگامی فرزند آسیب دیده را نزد یک حکیم باشی بی سواد می برند ولی به نزد یک مرجع بزرگ مذهبی نخواهند برد.
خود این مراجع مذهبی که شب و روز هم به ظاهر با خدا در ارتباط است و راز و نیاز می کند به محض بیمار شدن بجای رفتن به سوی حرم مطهر و آویزان شدن به ضریح مقدس به سوی بیمارستان و پزشک روانه می شود.
چون آنها بهتر از مقلدین خود از پشت پرده فلسفه مذهب آگاهی دارند. و هیچ انسانی در زندگی خود ندیده که به التماس و نیایش کسی که خدایش یک دانه باران ببارد یک بیمار را شفا دهد بدهکاری کسی را بپردازد جلوی جنگی را بگیرد در هنگام زلزله و جریان سیل از کشتار و خرابی جلوگیری کند وغیره...
از این رو انسانها بایستی بجای اتکاء به باورهای مذهبی که هیچ نیرویی ندارند به نیروی اخلاق به نیروی دانش و از آنها گرانمایه تر به نیروی همبستگی و یاری بین انسانها بتور پیدا کند.
شوربختانه از باورهای مذهبی بیهوده تنها سیاستمداران زیرک و ملایان فریبکار سود می برند و بس. در صورتی که با پیشرفت دانش و صنعت می توان اتومبیلی ساخت که در سخت ترین پیش آمدها گزندی به سرنشین آن نرسد و یا با کشف دارو برای کلیه بیماریهای انسانی که اینک بدون درمان است مرگ و میرهای ناشی از بیماری و سوانح را تقریبا از میان برداشت که بالاخره روزی چنین خواهد شد.
در چنین حالتی است که توجه انسان ضعیف مذهبی از سوی نیروهای نادیده و موهوم بسوی نیروهای دیدنی و راستین که همه در دست خود انسانهاست بر می گردد و نیروی خرد و اندیشه جایگزین نیروهای گمراه کننده و خرافی مذاهب و خدای ساختگی ادیان می شود.
پیش از آنکه جایگزینی برای خدا و دین ارائه دهیم باید بدانیم هرآنچه را انسان از ادیان و خدا شنیده است تلقین ها و آموزشهایی است که طی سده ها و هزاره ها طبقه بندی و بنام مردان خدا با ایجاد ترس بطور دائم به گوش انسانها خوانده اند و انسانها هم بدلایل گوناگون که مهمترین آنها نا آگاهای است چشم بسته این ادعاهای بی اساس را پذیرفته اند و هیچ برهانی بر درستی ادعاهای آنان تاکنون بدست نیامده است.
باورهای اکتسابی تا زمانی که با چشم علم و خرد دیده نشوند باور های بیهوده و افسانه های غیر راستین هستند که هیچ گونه تاثیری بر زندگی انسانها ندارد. خیلی از مردم دین شان را عوض می کنند و یا از با خدایی به بی خدایی میروند که کوچکترین اتفاقی رخ نمی دهد.
و اما چه چیزی می تواند و بایستی جایگزین این باورهای بیهوده گردد که از ترس و وحشت انسانها بکاهد؟
برای رسیدن به این پاسخ ناگزیر با آوردن یک مثال واقعی می شویم.
فرض کنید فرزند یکی از همین انسانهای مذهبی که همواره متکی به یک نیروی نادیدنی است و او راپشت و پناه خود می داند در یک سانحه بزرگ اتومبیل به سختی آسیب ببیند و به مزگ نزدیک شود. پرسش نخست این اسن اگر این انسان گرفتار شده و دردمند شخصی بدون گرایش مذهبی و بی دین بود در چنین رخدادی دست به دامن چه کسی یا چه چیزی می شد؟
همانطور که میدانید بیش از نصف مردم جهان که در کشورهای مختلف زندگی می کنند خدا را نمی پرستند بی گمان این اکثریت بزرگ در هنگام گرفتاری های سخت مانند مثال بالا و یا بیماری های بدون درمان تنها به پزشک چیره دست و آخرین داروهای کشف شده می اندیشند و بس. وحتی آنها هم باورهای تند مذهبی دارند در هنگام بروز چنین پیش آمدهایی دلگرمی نخستشان یک پزشک است تا خدا و پیامبر و امام و غیره حتی اگر به ظاهر خدا خدا کنند محال است فرزند خود را بجای بردن به یک درمانگاه به مهمترین مرکز مذهبی خودشان ببرند(خانه خدا)
آنها در چنین هنگامی فرزند آسیب دیده را نزد یک حکیم باشی بی سواد می برند ولی به نزد یک مرجع بزرگ مذهبی نخواهند برد.
خود این مراجع مذهبی که شب و روز هم به ظاهر با خدا در ارتباط است و راز و نیاز می کند به محض بیمار شدن بجای رفتن به سوی حرم مطهر و آویزان شدن به ضریح مقدس به سوی بیمارستان و پزشک روانه می شود.
چون آنها بهتر از مقلدین خود از پشت پرده فلسفه مذهب آگاهی دارند. و هیچ انسانی در زندگی خود ندیده که به التماس و نیایش کسی که خدایش یک دانه باران ببارد یک بیمار را شفا دهد بدهکاری کسی را بپردازد جلوی جنگی را بگیرد در هنگام زلزله و جریان سیل از کشتار و خرابی جلوگیری کند وغیره...
از این رو انسانها بایستی بجای اتکاء به باورهای مذهبی که هیچ نیرویی ندارند به نیروی اخلاق به نیروی دانش و از آنها گرانمایه تر به نیروی همبستگی و یاری بین انسانها بتور پیدا کند.
شوربختانه از باورهای مذهبی بیهوده تنها سیاستمداران زیرک و ملایان فریبکار سود می برند و بس. در صورتی که با پیشرفت دانش و صنعت می توان اتومبیلی ساخت که در سخت ترین پیش آمدها گزندی به سرنشین آن نرسد و یا با کشف دارو برای کلیه بیماریهای انسانی که اینک بدون درمان است مرگ و میرهای ناشی از بیماری و سوانح را تقریبا از میان برداشت که بالاخره روزی چنین خواهد شد.
در چنین حالتی است که توجه انسان ضعیف مذهبی از سوی نیروهای نادیده و موهوم بسوی نیروهای دیدنی و راستین که همه در دست خود انسانهاست بر می گردد و نیروی خرد و اندیشه جایگزین نیروهای گمراه کننده و خرافی مذاهب و خدای ساختگی ادیان می شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر